De overheid dient zich niet te veel met het bedrijfsleven te bemoeien. Er
moeten niet te veel regels zijn. Het bedrijfsleven regelt de dingen zelf
wel, zeggen ondernemers steevast.
Aan verplichte verzekeringen hebben ondernemers helemaal een broertje dood.
Een ondernemer moet zelf kunnen beslissen welke risico’s hij afdekt en welke
niet. Wie geen risico wil lopen, moet lekker voor een baas blijven werken,
hoor je dan.
Crisis
Tot er iets gebeurt. De financiële crisis was nog niet op stoom of bedrijven
vroegen de overheid om te hulp te komen. De overheid deed dit en niet te
zuinig. 950 Miljoen euro kwam alleen al beschikbaar voor deeltijd-WW. Een
schijntje natuurlijk in vergelijking met de 30 miljard die de overheid
uittrok voor de redding van ABN en Fortis. Ook zoiets, maar goed dit schijnt
nodig geweest te zijn om ons financiële systeem overeind te houden. Vooruit.
Maar toen was daar opeens de Q-koorts. Geruimde bedrijven ontvangen van de
overheid een schadevergoeding per geruimd dier. Maar dat was voor de boeren
niet genoeg. Ze willen ook de schade vergoed zien die ze lopen omdat ze als
ze minder geiten hebben, minder melk kunnen verkopen.
Vulkaanuitbarsting en aswolk
En nu de vulkaanuitbarsting in IJsland. Werkgeversorganisatie VNO-NCW vindt
dat de overheid sectoren die de schade als gevolg van de aswolk niet meer
kunnen dragen, te hulp moet schieten. Minister De Jager heeft al gezegd dit
geen goed idee te vinden. Gelukkig. Een goed bedrijf heeft toch zeker wel
een buffer om tegenslagen op te vangen? Wie onderneemt, weet immers dat hij
risico’s loopt. Daar heeft hij voor gekozen.
Was het bovendien niet VNO-NCW zelf die begin 2009 de overheid opriep de
komende jaren alle uitgaven, inclusief de uitkeringen te bevriezen. Voor
nieuw beleid was geen plaats meer. Tijdelijke hulpmaatregelen ziet de
werkgeversorganisatie zeker niet als nieuw beleid. En ach, als het slecht
gaat, mag de overheid natuurlijk wel altijd bijspringen. Niet heel
consequent.
Lees ook:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl